Ռուսաստանը ոչ մի տեղ չի պատրաստվում գնալ: Ռուս խաղաղապահները Արցախում են ու ոչ մի տեղ չեն գնացել, 102-րդ ռազմաբազան ևս իր տեղում է: Ինչ վերաբերում է ուկրաինական կրիզիսին, ապա չեմ տեսնում հիմքեր, որ այդ ամենը կարող է խանգարել հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման առումով ՌԴ-ի դերակատարմանը:
Վարչապետը Ազգային ժողովում մի անչափ անսովոր հայտարարություն արեց, ըստ որի՝ եթե անգամ չլիներ պատերազմ, արդյունքը նույնը կլիներ, մենք անխուսափելիորեն պետք է գնայինք նույն զիջումներին:
Երբ հայտնի անձն Արցախում հայտարարեց, որ Արցախը Հայաստան է և վերջ, Ադրբեջանը դա համարեց պատերազմ սկսելու լեգիտիմ հիմք' casus belli, քանզի բանակցությունների համար էլ թեմա չկա։
Այլ կերպ ասած, «Ռուսաստանին չեղարկելու մշակույթը» նպաստում է Բաքվի և Թուրքիայի օրակարգի առաջխաղացմանը Ղարաբաղի և հարավկովկասյան տարածաշրջանի ապագայի շուրջ բանակցություններում։
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...